“Ik ben een echte leider” zei hij aan het begin van een Tantric Dance workshop op mijn vraag welke rol je het spannendst vindt in de dans, die van leiden of volgen.
De dans is een spiegel voor ons leven. Hoe je dat doet met leiderschap en overgave in de dans, zo doe je dat (meestal) ook in het leven. Toen ik zelf begon met Tantric Dance was ik als de dood om te leiden. Ik nam een enorme verantwoordelijkheid op me: de hele dans hing van mij af, of die ander het leuk had, hing van mij af. Daarbij opgeteld een diepgewortelde overtuiging dat ik niet goed genoeg ben, maakte dat ik ook de overtuiging had dat dat natuurlijk niet ging lukken in die dans. Dat ik het helemaal zou verprutsen en die ander vast zou denken dat ik een waardeloze leider was. Leiden was lijden voor mij. En eerlijk is eerlijk, zo’n beste leider was ik toen ook niet. Want ik was voor een heel groot deel bezig met al die stemmetjes in mijn hoofd. En doordat die stemmetjes zoveel van mijn aandacht vroegen, was ik niet volledig aanwezig in het moment, bij deze dans met deze danspartner. En omdat ik niet volledig aanwezig was, liet ik mezelf niet helemaal zien, hield ik me in.
Leiderschap vraagt jouw volle aanwezigheid
In plaats van VOL in mijn leiderschap te staan, VOL te komen met wat er in mij leefde, VOL te gaan voor die dans, met mijn VOLledige aanwezigheid, kwam ik maar half. En zo deed ik dat ook in het leven. Als ik een officiële leidende rol kreeg, voelde dat als te grote verantwoordelijkheid. Daarvoor voelde ik me te klein en daardoor maakte ik me klein. In dat klein maken zat dezelfde beweging, een beweging van (half) wegduiken, niet volledige aanwezig zijn, er niet volledig staan. Langzaam maar zeker leerde ik ermee te ademen, mocht dat onzekere stuk mee doen. Langzaam maar zeker kreeg ik steeds meer vertrouwen dat zich een dans zou aandienen, als ik maar aanwezig was. Langzaam maar zeker kreeg ik er lol in. En nu denk ik vaak zelfs: aha leuk, met jou ga ik eens lekker spelen!
Een dans leiden versus geven
Gedurende de dag zag ik hem de oefeningen doen en dansen. En wat ik zag was een man met een ontzettend gul hart, die heel veel te geven heeft. Hij was teder, zacht, soms troostend zelfs. Was wat hij liet zien leiderschap? Op de as van geven en ontvangen zat hij duidelijk aan de kant van geven. Dat lijkt dezelfde polariteit als leiden op de as van leiden (de dans maken) en volgen (de dans ontvangen), maar ergens klopte het niet.
Wat klopte er dan niet? Hij was volledig op de ander gericht. Hij heeft waarschijnlijk als kind jong geleerd goed te kijken naar wat de ander nodig heeft. Hij heeft waarschijnlijk jong geleerd op die behoeften van de ander in te spelen. Want dan werd hij als kind gezien en geliefd. Wat deze man liet zien was zijn overlevingsmechanisme. Een patroon van geven, geven, geven, zoveel geven dat je jezelf weggeeft. En blijkbaar verwarde hij dat met leiderschap.
Leiderschap vraagt om authenticiteit
Maar leiderschap is niet hetzelfde als alles geven wat jij denkt dat die ander nodig heeft. Persoonlijk leiderschap gaat over kunnen voelen wat jij zelf nodig hebt, durven staan voor wat er in jou leeft, voor jouw waarheid. Dat vraagt ook de moed erop te vertrouwen dat die ander zelf aangeeft wat hij of zij nodig heeft en dat die ander staat voor zijn of haar waarheid. Dan ontmoet je elkaar vanuit je eigen grond.
Als ik dat vertaal naar Tantric Dance, dan gaat de leidende rol over bewegen met dat wat er in jou leeft en al bewegend de ander ontmoeten. Je neemt de ander als het ware mee in jouw wereld, jouw energie. En juist doordat jij die ander mee op reis neemt, komt diegene misschien in oorden waar hij of zij nog nooit geweest is, of op plekken waar diegene eigenlijk liever niet meer wilde zijn, of op prachtige lang vergeten plaatsen. Daarmee krijgt die ander de gelegenheid om nieuwe stukken in zichzelf te ontdekken. Of oude bekenden opnieuw te ontmoeten. Dat kan pijnlijk en verdrietig zijn. Of verwonderend en voedend. Leiderschap is om, wat er ook gebeurt in die ander, erop te vertrouwen dat je hem of haar een kado geeft door via een stukje van jezelf die ander in contact te brengen met een stukje van hem- of haarzelf. En daar heeft diegene vaak meer aan dan aan jouw invulling van wat diegene nodig heeft.
Mijn naam is Sandy en mijn missie is om anderen te helpen her-inneren wie zij ten diepste zijn en dat zij al heel zijn.
Nieuwsgierig wat ik voor je kan betekenen? Neem gerust een kijkje bij mijn diensten: individuele coaching, groepscoaching voor werknemers en tantric dance avonden en workshops.